با عرض پوزش از همه عزیزانی که در سایت پیغام گذارده بودند. به دلائل نامعلومی همه تلاش ایم برای اقدام متقابل بی نتیجه ماند. احتمالا هنوز در سیستم پارسی بلاگ باگ وجود دارد، یا به دلیل استفاده از ISP بنده است.

به هرحال برای دلجوئی از این عزیزان نام آنها به لیست دوستان سایت افزوده شد. شایسته است این دوستان و دیگر عزیزان با اقدام مشابه ما را در رسیدن به هدفمان یاری رسانند.

با تشکر مدیریت وبلاگ

دوستانی که مایلید از فعالیت های وبلاگ حمایت کنید می توانید با کلیک بر روی بنر زیر و دادن امتیاز به این مهم دست یابند.

مخاطبان گرامی سایت ادامه مطالب مربوط به مکاتب ادبی به زودی به سایت افزوده خواهد شد. سرفصل این مطالب عبارتند از:

+ سمبولیسم

+ ناتورالیسم

+ کلاسیسم

+ رئالیسم

+ هنر برای هنر

+ اگزیستانسیالیسم

باتشکر از بذل محبت دوستان به وبلاگ و در جواب به عزیزانی که خواهان آن شده‏بودند که تاحد امکان تصاویر مرتبط با مقالات ارائه شود، به اطلاع می‏رساند که خدمتگذاران شما درحال مرتفع کرد مشکلات فنی این امر هستند و در آینده نزدیک به این مهم دست پیدا خواهیم کرد.

مکتب‏های ادبی - رمانتیسم

نهضت رمانتیسم زائیده‏ تمدن صنعتی و پیشرفت طبقه متوسط در سده نوزدهم است. زیرا توده پیشرفته سده نوزده اروپا دیگر نمی‏توانست سنت‏های ملوک‏الطوایفی ( فئودالیسم ) و کلاسیسیسم را گردن نهد. از این رو به نویسندگان و هنرمندانی نیاز داشت که به دلخواه خویشتن و پندارهای بی‏بندوبار خود خامه بدست گیرند، بنابراین شایسته است رمانتیسم را یک مکتب انقلابی و ناقض سنت‏های کلاسیسیسم دانست.

این نهضت از میانه‏های سده هجده اوج گرفت و بالا رفت، تا جائیکه اواخر این سده و سرتاسر سده نوزده، جهان هنر و ادب و اندیشه را جولانگاه خویشتن ساخت.

«نوامیس» از سروده‏های رمانتیک بدینگونه یاد می‏نماید: «هنری است که همه چیز را بشیوه دل‏انگیزی شگفت‏آور می‏سازد، هنری که همه چیز را در فاصله‏های دور قرارمی‏دهد بی آنکه از رنگ آشنا و دل‏فریب آن‏ها بکاهد.»

رمانتیک‏ها به رویاها و اندیشه‏های خود بیش از هر انگیزه طبیعی و غیر طبیعی دیگر پروا داشتند و آنچه می‏سرودند و می‏نوشتند جلوه‏هایی از جهان ناشناخته و دور دست اندیشه و پندار بود. آنها برعکس کلاسیست‏ها هرگز به خود نمی‏پرداختند، بلکه همواره بفرمان احساس و اندیشه گوش می‏سپردند.

خیال‏پردازان سده نوزده هیچگاه توده حود را آنگونه که بود نقاشی نمی‏کردند، بلکه آنچنان که می‏خواستند باشد مجسم می‏ساختند، از این رو مکتب رمانتیسم در برابر رئالیسم جای می‏گیرد.

هنرمند رمانتیک توده خود را دشمن می‏دارد و چون از زندگی در اجتماع خویش گریزان است، به دامن خیال‏ها و اندیشه‏های خویش پناه می‏برد و به دورانهای باستانی ( به ویژه سده‏های میانه ) و روزگار کودکی و سرزمین آرزو و تنهایی باز‏می‏گردد.

از سوی دیگر جنبش رمانتیسم را باید فریاد خشم و اعتراض بر ضد بندگی انسان، کشاکش‏های سرمایه‏داری، برگرداندن شهر‏ها به اردوگاه‏های کارگری و بدبختی و سرانجام بر ضد صنعتگران سرمایه‏دار دانست، نمونه برجسته‏ای از این فریادها را می‏توان در شعرهای شیرین و بی پیرایه ویلیام وردزورث سراینده رمانتیک انگلیس جستجو کرد. از آنجا که بنیان رمانتیسم با ایده‏آلیسم هم‏آهنگی نزدیک و شناخته دارد. هنرمند رمانتیک زندگی و اجتماع را زائیده اندیشه می‏داند و برخلاف رئالیست‏ها، دگرگونی و چگونگی‏های توده را وابسته به دگرگونی‏های اندیشه بشری می‏شمارد.

می‏توان پیشوایان این مکتب را در فرانسه، استاندال، ویکتور هوگو، شاتوبریان و در انگلستان، وردزورث، لردبایرون و در آلمان گوته و در روسیه پوشکین و گوگول دانست.

دیباچه هوگو بر نمایشنامه «کرمول» خود در حقیقت مرام‏نامه جنبش رمانتیسم گردید و همو با عرضه شاهکار جاودان خود «بینوایان» رهبری این مکتب را از آن خویش ساخت.

جایزه جهانی نوبل و شرح حال بانی آن آلفرد نوبل

آلفرد برنهاد نوبل در سال 1843 در سکوئه سوئد متولد گردید.

آلفرد نوبل تا 16 سالگی بطور خصوصی تحصیل کرد و قبل از رسیدن به سن بیست سالگی یک شیمیدان با تجربه و یک زبان‏دان قابل شده بود و با زبانهای آلمانی، فرانسوی، روسی و سوئدی آشنائی داشت.

آلفرد نوبل مسافرتهای زیادی نمود و بیشتر توجه خود را صرف تحقیقات درباره مواد منفجره نیتروگلیسرین کرد. نوبل کشف نمود که استفاده از این مواد اگر با یک ماده غیر فعال و جذب کننده مانند گیسلگوهر همراه باشد آسان‏تر و بی خطرتر است. وی اختراع خود را در سال 1867 تحت نام دینامیت به ثبت رسانید.

سپس نیتروگلیسیرین را با یک ماده منفجره فعال دیگر یعنی باروت مخلوط نمود و ماده ژله مانند شفافی بدست آورد،‏ که قدرت انفجار آن از دینامیت هم بیشتر بود. ژلاتین منفجره یعنی اختراع دوم وی در سال 1875 به ثبت رسید. بعد نوبل موفق به اختراع بالیستیت شد که اولین باروت بی‏دود نیتروگلیسرین بود و بعدها برای ساختن کوردیت یعنی باروت بیدود به‏کار رفت.

با ساختن دینامیت و ساختن مواد منفجره و با استخراج معادن نفت باکو نوبل به کمک یارانش موفق بجمع‏آوری ثروت هنگفتی کردید. اختراعات نوبل سبب شد که در رشته معادن و جاده‏سازی و حفر تونل تحولی به‏وجودآمد.

نوبل در سال 1896 درگذشت. در تاریخ 27 نوامبر 1895 یعنی یکسال قبل از مرگش نوبل وصیتنامه معروف خود را امضاء کرد. این وصیت‏نامه می‏بایستی نقشه‏های وی را مربوط به پاداش زحماتش یعنی همان افکاریکه بیشتر زندگی او را بخود مشغول‏کرده بود عملی سازد.

او در وصیت‏نامه خود ذکر کرده بود که بیش از 31 میلیون کرون سوئد که ثروت وی را تشکیل می‏داد بایستی به‏صورت وجه نقد درآید و بعنوان سرمایه بکاربرود و درآمد حاصله از آن هرساله بصورت جوایزی میان آنهائی که در سال قبل منشاء بزرگترین فایده برای بشر بوده‏اند تقسیم گردد. رشته‏هائیکه نوبل مایل بود باعث پیشرفت آنها شود عبارت بودند از: فیزیک، شیمی، فیزیولوژی یا طب، ادبیات و صلح. در خاتمه وصیتنامه خاطرنشان شده‏بود که این جوایز به شایسته‏ترین افراد چه اهل اسکاندیناو و چه اهل سایرکشورها داده‏شود و امر توضیع جوائز را به سه مؤسسه سوئدی و یک کمیته مخصوص که توسط پارلمان نروژ تعیین می‏شود واگذار نمود.

انجام این کار به‏عهده نمایندگان ایالات پادشاهی سوئد  و نروژ که در آن زمان که کشور واحدی محسوب می‏شدند محول گردید.

جایزه نوبل چگونه توزیع می‏گردد:

هیئت‏هائی که تحت اساسنامه بنیاد نوبل فعالیت میکنند عبارتند از: چهار هیئت مخصوص اعطاء جایزه یعنی آکادمی علوم سلطنتی ( برای شیمی و فیزیک ) مؤسسه طبی سلطنتی کاروئین ( برای طب ) آکادمی سلطنتی سوئد ( برای ادبیات ) و کمیته نروژی نوبل وابسته به پارلمان نروژ ( برای جایزه صلح ).

ضمناً پنج کمیته نوبل هم وجود دارد که هریک برای توزیع یکی از جوایز مطالعه می‏کنند ( از جمله کمیته نروژی برای جایزه صلح ). به‏علاوه چهار انستیتو یا مؤسسه نوبل هم وجود دارد که هریک برای یکی از چهار جایزه فوق‏الذکر فعالیت می‏کنند.

برج دریائی اسکندریه

هفتمین عجایب هفتگانه جهان در مصر بود. این برج در جزیره کوچک فارو بنا شده بود.

برج دریائی اسکندریه در زمان سلطنت جانشین اسکندر، یعنی بطلمیوس دوم ( 247-304 قبل از میلاد) بوسیله معماری بنام سوسترات ساخته شد.

مجسمه رودس

این مجسمه غول‏پیکر قریب 40 متر ارتفاع داشت، ولی متاسفانه عمر این مجسمه از 56 سال تجاوز نکرد زیرا بر اثر زلزله بر زمین افتاد.

مقبره موزول

مجسمه زئوس

این مجسمه عظیم، چهارمین عجایب سبعه دنیای قدیم بود. ارتفاع آن 15 متر بود و نشان می‏داد که خدا بر تخت نشسته‏است. تخت‏الهی از عاج و آبنوس بود که طلا و جواهرات گرانقیمت در آن به‏کار رفته بود. زئوس از طلا و عاج تراشیده شده بود، تنه‏اش از چوب آبنوس بود که قسمت‏های عریانش را عاج‏نشان کرده‏بودند تا برهنه وانمود شود، و بقیه بدنش را با طلا اندودشده بود. تاجی از درخت خار که آن هم طلای خالص بود روی سر داشت و مجسمه کوچک الهه پیروزی را بدست راست گرفته‏بود و عصای سلطنت را در دست چپ داشت. باوجودیکه اثری از این مجسمه برجای نمانده است، ولی از چند سکه قدیم رومیان که بدست آمده می‏توان به عظمت آن پی‏برد.